poniedziałek, 13 maja 2013
RATUJMY WSZYSTKIE ZWIERZĘTA NA ŚWIECIE
RATUJMY ZWIERZĘTA POTRZEBĄ NASZEJ MIŁOŚCI. TRZEBA JE RATOWAĆ. Jak ktoś jest ZA to pisać komentarze PROSZĘ WAS ... podkarmiajmy je .
sobota, 11 maja 2013
Dobry Dotyk
DOBRY DOTYK
Koń jest niezwykle wrażliwy na dotyk, o wiele bardziej niż inne zwierzaki. Wyczuwa nawet muszkę dotykającą pojedynczego włosa na ciele. Najbardziej wrażliwe na dotyk są okolice grzbietu,boki,koniuszki uszu, kłąb i wargi.
DOTYK
Jest bardzo ważnym elementem końskiego języka, służy do porozumiewania się z członkami stada i ludźmi. Pewne nie raz oglądałaś iskające się konie czy stajennego pieszczocha domagającego się miziania np.: po dolnej części głowy lub po ganaszach (dolnej części żuchwy).
Kotokoń?
Tak jak u kotów, i u koni znajdziemy włosy czuciowe. Wibrysy, bo o nich mowa, rosną wokół nozdrzy, na dolnej wardze i w okolicy oczy. Dzięki nim zwierzę może badać swe otoczenie bardzo dokładnie.
Staje się to szczególne pomocne,gdy jest ciemno i wzrok może zawodzić. Dzięki nim koń bez problemu po ciemku znajduje paszę w głębokim żłobie, wodę w głębokim wiadrze czy poidle.
Włosy rosnące wokół oczu wyznaczają pewną granicę, dzięki której konie rzadko uszkadzają sobie okolicę oka i samą gałkę oczną.
Wielu ludzi uważa, że zbyt długie wibrysy psują urodę konia i usuwaja je . Nie wolno tego robić, bo to nie doda mu urody, a jedynie pozbawi go wrażliwości na bodźce dotykowe.
Czubkami palców
Również podczas codziennych treningów niezwykła wrażliwość na dotyk jest bardzo widoczna. Umożliwia szybkie reakcje na przyłożenie łydki, zmianę położenia bioder itp.
To pozwala nam na komunikację z koniem podczas jazdy. Do wywołania reakcji wierzchowca wystarczy minimalna zmiana postawy.Dlatego koń np.: zaczyna nagle zbaczać w prawo, choć tobie wydaje się,że siedzisz prosto. On wie o tobie i twoim ciele więcej niż ty sama.
Koń jest niezwykle wrażliwy na dotyk, o wiele bardziej niż inne zwierzaki. Wyczuwa nawet muszkę dotykającą pojedynczego włosa na ciele. Najbardziej wrażliwe na dotyk są okolice grzbietu,boki,koniuszki uszu, kłąb i wargi.
DOTYK
Jest bardzo ważnym elementem końskiego języka, służy do porozumiewania się z członkami stada i ludźmi. Pewne nie raz oglądałaś iskające się konie czy stajennego pieszczocha domagającego się miziania np.: po dolnej części głowy lub po ganaszach (dolnej części żuchwy).
Kotokoń?
Tak jak u kotów, i u koni znajdziemy włosy czuciowe. Wibrysy, bo o nich mowa, rosną wokół nozdrzy, na dolnej wardze i w okolicy oczy. Dzięki nim zwierzę może badać swe otoczenie bardzo dokładnie.
Staje się to szczególne pomocne,gdy jest ciemno i wzrok może zawodzić. Dzięki nim koń bez problemu po ciemku znajduje paszę w głębokim żłobie, wodę w głębokim wiadrze czy poidle.
Włosy rosnące wokół oczu wyznaczają pewną granicę, dzięki której konie rzadko uszkadzają sobie okolicę oka i samą gałkę oczną.
Wielu ludzi uważa, że zbyt długie wibrysy psują urodę konia i usuwaja je . Nie wolno tego robić, bo to nie doda mu urody, a jedynie pozbawi go wrażliwości na bodźce dotykowe.
Czubkami palców
Również podczas codziennych treningów niezwykła wrażliwość na dotyk jest bardzo widoczna. Umożliwia szybkie reakcje na przyłożenie łydki, zmianę położenia bioder itp.
To pozwala nam na komunikację z koniem podczas jazdy. Do wywołania reakcji wierzchowca wystarczy minimalna zmiana postawy.Dlatego koń np.: zaczyna nagle zbaczać w prawo, choć tobie wydaje się,że siedzisz prosto. On wie o tobie i twoim ciele więcej niż ty sama.
czwartek, 9 maja 2013
Zwierzęta
ZWIERZENIA POD CHOINKĄ
Wierz lub nie, ale w wigilią Bożego Narodzenia, zawsze o północy, większość zwierząt - małych, tych trochę większych i tych baaaaaaaaaaaardzo duuuuuużych - mówi ludzkim głosem. Czy w tym roku twój zwierzak coś do ciebie mówi.
Jeśli nie,nie martw się. Nie wszystkie mają tego dnia ochotę na rozmowę.
Dlatego że część czuje się znakomicie i nie ma nic do powiedzenia. Inne o tej porze dawno śpią , jeszcze inne porozumiewają się ze swoimi paniami lub panami bez słów i to im wystarcza. Są też takie, które dotąd nie obdarzyły człowieka odpowiednim zaufaniem, by dzielić sie tym, co je nurtuje.
Czasami to my unikamy rozmowy,bo doskonale czujemy,że mogliśmy przez ostatni rok znacznie troskliwiej zajmować sie psem,kotem,hipopotamem,koniem,krową,owcą i innymi zwierzętami.
Wierz lub nie, ale w wigilią Bożego Narodzenia, zawsze o północy, większość zwierząt - małych, tych trochę większych i tych baaaaaaaaaaaardzo duuuuuużych - mówi ludzkim głosem. Czy w tym roku twój zwierzak coś do ciebie mówi.
Jeśli nie,nie martw się. Nie wszystkie mają tego dnia ochotę na rozmowę.
Dlatego że część czuje się znakomicie i nie ma nic do powiedzenia. Inne o tej porze dawno śpią , jeszcze inne porozumiewają się ze swoimi paniami lub panami bez słów i to im wystarcza. Są też takie, które dotąd nie obdarzyły człowieka odpowiednim zaufaniem, by dzielić sie tym, co je nurtuje.
Czasami to my unikamy rozmowy,bo doskonale czujemy,że mogliśmy przez ostatni rok znacznie troskliwiej zajmować sie psem,kotem,hipopotamem,koniem,krową,owcą i innymi zwierzętami.
ZDOBYWCY LODOWEJ WYSPY
ZDOBYWCY LODOWEJ WYSPY
Kuce przybyły na Islandię w łódzkich wikingów.
Na wyspie nikogo nie dziwi widok wysokiego mężczyzny jadącego na małym koniku.
Urządzają tu nawet wyścigi,które kocha cała Islandia.
Islandczycy uważają, że ich konie są najdzielniejsze i najpiękniejsze na świecie.
Żyją razem z nimi od ponad tysiąc lat, bo kuce pojawiły się na wyspie wraz z pierwszymi osadnikami w 19 wieku.
Przed ponad osiemset lat były jedną rasą koni hodowaną na Islandii i nie wolno tam było sprowadzić innych wierzchowców. Koń, który raz opuści wyspę, już nie może tam wrócić.
Niewysokie(ok. 130 cm) i krępe kuce są naprawdę wyjątkowe, wcale nie ze względu na urodę.
Oprócz stępa,kłusa tylko u nich występuje tzw. (toelt) i inochód. Tolt jest szybki i bardzo wygodny dla jeźdźca, szczególne na nierównym podłożu.
Inochód natomiast przypomina chód długi, kołyszący wielbłąda i jest o wiele mniej wygodny.
Kuce islandzkie zwykle żyją w stanie półdzikim i nawet zimą same zdobywają sobie pożywienie.
Całe ich ciało jest przystosowane do życia w surowych warunkach.
Pogodne i ciekawskie, uwielbiają towrzystwo innych koni.
Żyją bardzo długo, a jeźdźców noszą na grzbiecie nawet do 25. roku życia .
Kuce przybyły na Islandię w łódzkich wikingów.
Na wyspie nikogo nie dziwi widok wysokiego mężczyzny jadącego na małym koniku.
Urządzają tu nawet wyścigi,które kocha cała Islandia.
Islandczycy uważają, że ich konie są najdzielniejsze i najpiękniejsze na świecie.
Żyją razem z nimi od ponad tysiąc lat, bo kuce pojawiły się na wyspie wraz z pierwszymi osadnikami w 19 wieku.
Przed ponad osiemset lat były jedną rasą koni hodowaną na Islandii i nie wolno tam było sprowadzić innych wierzchowców. Koń, który raz opuści wyspę, już nie może tam wrócić.
Niewysokie(ok. 130 cm) i krępe kuce są naprawdę wyjątkowe, wcale nie ze względu na urodę.
Oprócz stępa,kłusa tylko u nich występuje tzw. (toelt) i inochód. Tolt jest szybki i bardzo wygodny dla jeźdźca, szczególne na nierównym podłożu.
Inochód natomiast przypomina chód długi, kołyszący wielbłąda i jest o wiele mniej wygodny.
Kuce islandzkie zwykle żyją w stanie półdzikim i nawet zimą same zdobywają sobie pożywienie.
Całe ich ciało jest przystosowane do życia w surowych warunkach.
Pogodne i ciekawskie, uwielbiają towrzystwo innych koni.
Żyją bardzo długo, a jeźdźców noszą na grzbiecie nawet do 25. roku życia .
Międzynarodowa kariera
Zwiedzanie Islandii na kucykach to droga rozrywka,ale wrażenia są niezapomniane.
Kuca mają swoich entuzjastów także w innych krajach - w Międzynarodowym Towarzystwie Przyjaciół Koni Islandzkich (FEIF) są hodowcy z 13 państw .
Wielbicielem islandzkich koników jest również książę Rainier z Manko.
Zwiedzanie Islandii na kucykach to droga rozrywka,ale wrażenia są niezapomniane.
Kuca mają swoich entuzjastów także w innych krajach - w Międzynarodowym Towarzystwie Przyjaciół Koni Islandzkich (FEIF) są hodowcy z 13 państw .
Wielbicielem islandzkich koników jest również książę Rainier z Manko.
poniedziałek, 6 maja 2013
Psy górą!
Psy górą!
Angielski poradnik Robert Falcon Scott zabrał ze sobą kuce nawet na Antarktydę.
Liczył, że pomogą w ciągnięciu do zdobycia bieguna południowego.
Koniki dobrze znosiły niskie temperatury, ale nie sprawdziły się z powodu podłoża - wielkich zwałów lodu.
Lepsze okazały się psy zaprzęgowe innego polarnika, Norwega Roalda Amundsena i9 to on sto lat temu pierwszy staną na biegunie (było to 14 grudnia 1911 roku).
Angielski poradnik Robert Falcon Scott zabrał ze sobą kuce nawet na Antarktydę.
Liczył, że pomogą w ciągnięciu do zdobycia bieguna południowego.
Koniki dobrze znosiły niskie temperatury, ale nie sprawdziły się z powodu podłoża - wielkich zwałów lodu.
Lepsze okazały się psy zaprzęgowe innego polarnika, Norwega Roalda Amundsena i9 to on sto lat temu pierwszy staną na biegunie (było to 14 grudnia 1911 roku).
Koniki Polskie
Na mazurskim mrozie.
A może Królowa Śniegu szukałaby dla siebie koni w Polsce?
Nasze koniki polskie świetnie sobie radzą na mrozie.
Biegają przecież na wolności w rezerwacie w Popielnie na Mazurach.
Odporne i wielkie duchem są też nasze hucuły,które żyją w ciężkich warunkach.
Objuczone nawet 120kg ładunku, wędrowały kiedyś stromymi grzbietami gór.
Jedno jest pewne,Królowa śniegu nie oprałaby się nawet szalonej przejażdżce po naszych ośnieżonych lasach, bo wydałoby się jej równie pięknie jak lodowy pałac.
Namów rodziców na taką wyprawę tej zimy,też będziesz zachwycona.
A może Królowa Śniegu szukałaby dla siebie koni w Polsce?
Nasze koniki polskie świetnie sobie radzą na mrozie.
Biegają przecież na wolności w rezerwacie w Popielnie na Mazurach.
Odporne i wielkie duchem są też nasze hucuły,które żyją w ciężkich warunkach.
Objuczone nawet 120kg ładunku, wędrowały kiedyś stromymi grzbietami gór.
Jedno jest pewne,Królowa śniegu nie oprałaby się nawet szalonej przejażdżce po naszych ośnieżonych lasach, bo wydałoby się jej równie pięknie jak lodowy pałac.
Namów rodziców na taką wyprawę tej zimy,też będziesz zachwycona.
Kuce Fiordzkie
Na lodowych pustkowiach.
Być może mroźna pani wybrała by kuce szetlandzkie. Ich przodkowie żyli na Wyspach Szetlandzkich (archipelag na Oceanie Atlantyckim,około 200km na północ od wybrzeży Wielkiej Brytanii) już 2500lat temu.
Gruba,gęsta sierść i bardzo obfite grzywy i ogony chronią je przed zimnem.
Występują w kilku rozmiarach (od 87do 107 cm w kłębie) i prawie wszystkich maściach.
Nie ustępują im fiordingi,zwane też końmi fiordzkimi.
Pochodzą ze Skandynawii.
Hodowali je już wikingowie,a dziś fiordingi upodobali sobie Norwegowie - cenią je nie tylko za ich niezwykłą siłę i wytrzymałość (dzięki gęstej sierści,którą porastają zimą, kuce te mają cały rok spędzać na powietrzu),ale tagrze za łagodny charakter.
Dość duże (do 145cm w kłębie), odważne i bardzo zręczne,są w dodatku naprawdę śliczne - mają bułaną maść z ciemną pręgą grzbietową i pręgowani na nogach.
Bajkowa królowa miałaby wielki trudny wybór,bo świat kuców jest bardzo bogaty.
Być może mroźna pani wybrała by kuce szetlandzkie. Ich przodkowie żyli na Wyspach Szetlandzkich (archipelag na Oceanie Atlantyckim,około 200km na północ od wybrzeży Wielkiej Brytanii) już 2500lat temu.
Gruba,gęsta sierść i bardzo obfite grzywy i ogony chronią je przed zimnem.
Występują w kilku rozmiarach (od 87do 107 cm w kłębie) i prawie wszystkich maściach.
Nie ustępują im fiordingi,zwane też końmi fiordzkimi.
Pochodzą ze Skandynawii.
Hodowali je już wikingowie,a dziś fiordingi upodobali sobie Norwegowie - cenią je nie tylko za ich niezwykłą siłę i wytrzymałość (dzięki gęstej sierści,którą porastają zimą, kuce te mają cały rok spędzać na powietrzu),ale tagrze za łagodny charakter.
Dość duże (do 145cm w kłębie), odważne i bardzo zręczne,są w dodatku naprawdę śliczne - mają bułaną maść z ciemną pręgą grzbietową i pręgowani na nogach.
Bajkowa królowa miałaby wielki trudny wybór,bo świat kuców jest bardzo bogaty.
niedziela, 5 maja 2013
Kuce
Małe,ale twarde.
Ze wszystkich koni do życia w trudnych warunkach najlepiej przystosowane są kuce. Te małe koniki maja niespożyte siły.
Ich przodkowie żyjący na dalekiej północy podczas epoki lodowcowej pokonywali wiele kilometrów, szukając pożywienia .
Najlepiej radzili sobie najmniejsi z nich,ci,którzy nie były może zbyt piękne,ale za to miały szanse przeżyć pośród mrozów - im więcej zgromadziły tłuszczu pod skóra,tym wolniej traciły ciepło.
Ich potomkowie nadal wyglądają jak jak końscy kulturyści w miniaturze - kuce są krępe, mają krótkie kończyny , nie zbyt długie szyje i masywne, muskularne piersi.
Królowa Śniegu nie byłaby zachwycona wyglądem swojego zaprzęgu, ale jego siła i wytrwałość podbiłyby jej lodowe serce.
Ze wszystkich koni do życia w trudnych warunkach najlepiej przystosowane są kuce. Te małe koniki maja niespożyte siły.
Ich przodkowie żyjący na dalekiej północy podczas epoki lodowcowej pokonywali wiele kilometrów, szukając pożywienia .
Najlepiej radzili sobie najmniejsi z nich,ci,którzy nie były może zbyt piękne,ale za to miały szanse przeżyć pośród mrozów - im więcej zgromadziły tłuszczu pod skóra,tym wolniej traciły ciepło.
Ich potomkowie nadal wyglądają jak jak końscy kulturyści w miniaturze - kuce są krępe, mają krótkie kończyny , nie zbyt długie szyje i masywne, muskularne piersi.
Królowa Śniegu nie byłaby zachwycona wyglądem swojego zaprzęgu, ale jego siła i wytrwałość podbiłyby jej lodowe serce.
Lis polarny śnieżny czarodziej.
Lis polarny ma jeszcze jedną tajemniczą właściwość potrafi przetrwać,gdy temperatura spada do 70stopni poniżejzera.
Jak gdyby nigdy nic baraszkuje wtedy, przeskakując z jednej kry na drugą, szukając resztek uczty niedźwiedzi - często bowiem żywi się tym, co zostanie z ich polowań.
Może tak przewędrować przez zamarznięte morze wiele kilometrów.
Wiosną przenosi się w głąb lądu.
Zamieszkuje rozpadliny skalne i kopie nory,w których przychodzą na świat małe liski.
Czasem rodzi się nawet 18 młodych w jednym miocie.
Nic dziwnego,że ich rodzice są przyzwyczajeni do długich wędrówek w poszukiwaniu pożywienia - wykarmić tyle maluchów to nie lada sztuka!
Ma czapkę niewidkę i potrafi zmienić kolory . Lis polarny to najbardziej magiczne zwierzę dalekiej Północy.
Musisz przyglądać się bardzo uważnie, by na śnieżnych podbiegunowych polach dostrzec trzy czarne węgielki - to oczy i nos lisa polarnego, zwanego pieśćcem.
Ma on tak białą sierść,że gdy zamknie oczy, zwinie się w kłębek i nos przykryje ogonem, nie ma szansy dostrzec go na śniegu.
Dzięki mistrzowskiemu kamuflażowi może niezauważony polować na dobre kręgowce. A gdy na wiosnę spod śniegu wychodzą połacie szarej ziemi i suchej trawy,on też zmienia kolor,by nadal pozostać niewidocznym. Latem nosi futro szarobrązowe z białym podbiciem.
Jak gdyby nigdy nic baraszkuje wtedy, przeskakując z jednej kry na drugą, szukając resztek uczty niedźwiedzi - często bowiem żywi się tym, co zostanie z ich polowań.
Może tak przewędrować przez zamarznięte morze wiele kilometrów.
Wiosną przenosi się w głąb lądu.
Zamieszkuje rozpadliny skalne i kopie nory,w których przychodzą na świat małe liski.
Czasem rodzi się nawet 18 młodych w jednym miocie.
Nic dziwnego,że ich rodzice są przyzwyczajeni do długich wędrówek w poszukiwaniu pożywienia - wykarmić tyle maluchów to nie lada sztuka!
Ma czapkę niewidkę i potrafi zmienić kolory . Lis polarny to najbardziej magiczne zwierzę dalekiej Północy.
Musisz przyglądać się bardzo uważnie, by na śnieżnych podbiegunowych polach dostrzec trzy czarne węgielki - to oczy i nos lisa polarnego, zwanego pieśćcem.
Ma on tak białą sierść,że gdy zamknie oczy, zwinie się w kłębek i nos przykryje ogonem, nie ma szansy dostrzec go na śniegu.
Dzięki mistrzowskiemu kamuflażowi może niezauważony polować na dobre kręgowce. A gdy na wiosnę spod śniegu wychodzą połacie szarej ziemi i suchej trawy,on też zmienia kolor,by nadal pozostać niewidocznym. Latem nosi futro szarobrązowe z białym podbiciem.
Konie Fryzyjskie
Pięknogrzywce
Gdybyś miała włosy jak grzywa fryzjerskiego konia,wszyscy patrzyliby tylko na ciebie!
Oglądając dziś konie fryzyjskie, trudno uwierzyć,że starożytni Rzymianie uważali je za brzydkie.
Wierzchowce hodowlane we Francji(dziś w tym miejscu jest Holandia) najwyraźniej bardzo wypiękniały przez wieki.
Najpewniej wtedy ,gdy z rycerzami wędrowały do Azji na wyprawy krzyżowe i krzyżowały się z końmi oriętalnymi.
Z brzydkiego kaczątka wyrósł niezwykły czarny łabędź. Czarny ,bo fryzy są wyłącznie karej maści.
Ich kształtne głowy przypominają o orientalnej przodkach,a dodatkowo uroku dodają im obrośnięte włosem pęciny.
Nic dziwnego,że hodowcy nazywają konie fryzyjskie czarnymi perłami!
Fryzura dla Fryza
Ogony i grzywy koni fryzjerskich są tak gęste,że bardzo trudno je zapleść!
Zaletą fryzyjskich rumaków jest ich łagodny charakter-doskonale nadają sienp.:hipoterapii.
Pięknie też chodzą w zaprzęgu, świetnie sprawdzają się pod siodłem i zyskują jeźdźców bardzo efektywnym kłusem.
Do Polski konie fryzyjskie trafiły w latach90.i zdobywaja coraz więcej wielbicieli.
Festiwal i wielkie święto fryzów w holenderskim Leeuwarden przyciąga tysiące widzów!
Subskrybuj:
Posty (Atom)